Były to Delaware, Maryland, Kentucky i Missouri, a po 1863 roku nowy stan Wirginia Zachodnia. Na północy graniczyli z wolnymi stanami Unii, a na południu ze stanami niewolniczymi Konfederacji, przy czym Delaware jest wyjątkiem od tych ostatnich.
Czy w stanach granicznych panowało niewolnictwo?
Stany Zjednoczone w 1862 r. Stany zaznaczone na jasnoniebiesko to „stany graniczne” na pograniczu Północy (ciemnoniebieski) i Południa (czerwony). Państwa graniczne zezwalały na niewolnictwo, ale nie dokonały secesji wraz z resztą stanów niewolniczych.
Dlaczego państwa graniczne pozostały w Unii?
Państwa Graniczne pozostały z Unią ponieważ polityka i ekonomia Północy miała większy wpływ na te stany niż Południe… Północ chciała, aby Maryland pozostała w Unii, więc stolica Unii, Waszyngton, zostałaby otoczona przez stany Konfederacji, co ułatwiłoby jej przejęcie.
Kiedy stany graniczne zabroniły niewolnictwa?
Poszli naprzód i znieśli niewolnictwo niezależnie od jakichkolwiek federalnych proklamacji lub poprawek. W porządku chronologicznym obszarami przygranicznymi były Okręg w dniu 16 kwietnia 1862; Zachodniej Wirginii, kiedy formalnie weszła do Unii 30 czerwca 1863 r.; Maryland 1 listopada 1864 r.; i Missouri 14 stycznia 1865.
Czy państwa graniczne były częścią Unii?
Państwa graniczne to te stany, które podczas wojny secesyjnej nie opuściły Unii. Stanami granicznymi były Delaware, Maryland, Kentucky i Missouri. Po oddzieleniu Wirginii Zachodniej od Wirginii uznano ją również za stan graniczny.
