W Wielkiej Brytanii, członek Parlamentu Sir John Astley założył w 1878 r. „Długodystansowe Mistrzostwa Świata”, rozgrywane w ciągu sześciu dni, które stały się znane jako „ Astley Belt Races”.
Kto brał udział w ruchu pieszych?
To nie był mecz piłki nożnej, turniej tenisowy ani mecz koszykówki – to był konkurs dla pieszych, w którym publiczność płaciła za oglądanie chodzących ludzi. Ten konkretny turniej był piątym Wielkim Wyścigiem Sześciodniowym, zorganizowanym przez brytyjski polityk i baron sportowy Sir John Astley
Skąd się wzięło pieszy?
Pedestrianism był wyjątkowym sportem, o którym mówi się, że podobno wywodzi się od arystokratów pod koniec XVII wieku, którzy rzucali lokajom z powozów, zmuszanych do chodzenia przez prędkość powozów swoich mistrzów, przeciwko sobie.
Co doprowadziło do odejścia pieszych i utraty popularności?
Pod koniec XIX wieku ruch pieszy dobiegł końca z powodu kodyfikacji zasad formy chodzenia i włączenia jej do amatorskiego ruchu lekkoatletycznego jako chodu wyścigowego oraz wynikająca z tego utrata aspektu zakładów.
Jak chodzenie wyścigowe stało się sportem?
Mistrzostwa i mecze lekkoatletyczne na najwyższym poziomie zazwyczaj obejmują 20-kilometrowe zawody w chodach wyścigowych. Sport ten wyłonił się z brytyjskiej kultury długodystansowego wyczynowego chodzenia, znanej jako pieszy, która zaczęła rozwijać zestaw reguł, który jest podstawą nowoczesnej dyscypliny około połowy XIX wieku.
