Świniogłowiec został po raz pierwszy prawidłowo opisany jako Squalus nasus przez Bonnaterre'a w 1788 Gunnerus opisał go wcześniej w 1768 roku jako Squalus glaucus, ale ta nazwa była już używana dla rekina błękitnego, teraz Prionace glauca. Obecna prawidłowa nazwa tego rekina to Lamna nasus.
Kiedy odkryto żarłacza śledziowego?
Pierwszy naukowy opis żarłacza śledziowego został opracowany przez francuskiego przyrodnika Pierre'a Josepha Bonnaterre'a w 1788 encyklopedii Tableau et methodique des trois regnes de la nature, na podstawie wcześniejszego 1769 konto autorstwa walijskiego przyrodnika Thomasa Pennanta.
Gdzie można znaleźć żarłacza śledziowego?
Rekiny żarłacza śledziowego występują na całym świecie w pasie między ~30° a 60°S na półkuli południowej i głównie między 30° a 70°N na Północnym Oceanie Atlantyckim i Śródziemnomorski. Badania genetyczne zidentyfikowały dwie izolowane populacje, na północnym Atlantyku i na południowych oceanach.
Czy żarłacz śledziowy to rekin?
Rekin żarłacz śledziowy jest wspaniałym błękitem makreli z białym brzuchem i charakterystycznym białym znakiem u podstawy płetwy grzbietowej. Jest to krzepki, ale opływowy rekin ze spiczastym pyskiem i dużymi czarnymi oczami bez ochronnych powiek.
Gdzie mieszkają śledzie śledziowe?
Gdzie żyją żarłacze śledziowe? Porbeagle nie są zainteresowane tropikalnymi wakacjami. Zamiast tego wolą wody po chłodnej stronie, skłaniając się do północnego i południowego Atlantyku i południowego Pacyfiku Co dziwne, nie ma ich wcale na północnym Pacyfiku, mimo że jest zimno tam.
