Pierwsza artyleria zidentyfikowana jako haubice została opracowana pod koniec XVI wieku jako broń o średniej trajektorii między płaską trajektorią (bezpośredni ostrzał) z armaty a wysoką trajektorią (ogień pośredni) moździerzy.
Kto wynalazł haubicę?
Wynalezione w latach 80. XVIII wieku przez oficera Królewskiej Artylerii Henry'ego Shrapnela, którego nazwisko stało się synonimem odłamkowego strzału. Na początku lat 60. XIX wieku kapitan armii amerykańskiej Thomas J. Rodman opracował działo, które stało się szczytowym punktem gładkolufowej artylerii ładowanej przez lufę.
Jaka jest różnica między armatą a haubicą?
Cannon stało się ogólnym terminem oznaczającym duże uzbrojenie. Działo było armatą zaprojektowaną do strzelania po płaskiej trajektorii, haubica była krótszą częścią przeznaczoną do miotania wybuchającymi pociskami po łukowej trajektorii, a moździerz był bardzo krótkim elementem do strzelania. elewacje powyżej 45°.
Jaka była pierwsza haubica?
Historycznie pierwszą armatno-haubicą był francuski kanonik obusier z XIX wieku Gładkolufowy kanonik obusier de 12 był wszechstronną bronią, która szybko zastąpiła zarówno zwykłe armaty, jak i haubice w francuskiej służbie i stał się jednym z podstawowych rodzajów artylerii używanej przez obie strony wojny secesyjnej.
Kiedy wyprodukowano haubicę 155mm?
Po raz pierwszy został wyprodukowany w 1942 jako średnia artyleria pod oznaczeniem 155 mm Howitzer M1. Służył w armii amerykańskiej podczas II wojny światowej, wojny koreańskiej i wojny w Wietnamie, zanim został zastąpiony haubicą M198. Pistolet był również używany przez siły zbrojne wielu narodów.
