rdzeń kręgowy przeszedł przez środek podstawy czaszki, wskazując, że te gatunki poruszały się w pozycji wyprostowanej. samce miały masywny kostny grzbiet biegnący wzdłuż szczytu czaszki, zwany strzałkowym grzebieniem. To działało jak kotwica dla ich potężnych mięśni szczęki.
Czy Paranthropus boisei jest dwunożny?
Skamieniałości czaszki boisei sugerują, że ten gatunek miał proporcje kończyn (względne rozmiary kończyny górnej i dolnej) podobne do tych u Australopithecus afarensis (patrz esej), a naukowy konsensus jest taki, że P. boisei był dwunożny.
Jakie są cechy fizyczne Parantropusa?
Parantropus charakteryzuje się mocnymi czaszkami, z wydatnym, przypominającym goryla grzebieniem strzałkowym wzdłuż linii środkowej–co sugeruje silne mięśnie żucia–oraz szerokie, roślinożerne zęby używane do szlifowania. Jednak prawdopodobnie woleli miękkie jedzenie od twardych i twardych potraw.
Jakie są cechy Paranthropus boisei?
boisei charakteryzuje się wyspecjalizowaną czaszką przystosowaną do ciężkiego żucia Silny strzałkowy grzebień na linii środkowej górnej części czaszki zakotwiczony w mięśniach skroniowych (duże mięśnie żucia) od górną i boczną część mózgoczaszki do dolnej szczęki, przesuwając w ten sposób masywną szczękę w górę i w dół.
Jak wyglądał Parantropus?
Paranthropus robustus jest przykładem odpornego australopiteka; mieli bardzo duże zęby policzkowe typu megadont z grubą emalią i skupiali się na żuciu w tylnej części szczęki. Duże łuki jarzmowe (kości policzkowe) umożliwiły przejście dużych mięśni żucia do szczęki i dały P.
