Mały przewodnik po wymowie Mówcy różnych odmian języka angielskiego wymawiają w granicach rozsądku co /R/. Osoby mówiące o odmianach nierotycznych wymawiają /R/ tylko wtedy, gdy następuje samogłoska.
Jakie jest miejsce artykulacji r?
Istnieją dwa podstawowe artykulacje aproksymalnego /r/: wierzchołkowy (z czubkiem języka zbliżającym się do wyrostka zębodołowego lub nawet lekko zagięty do tyłu) i grzbietowy (z scentralizowane skupienie języka znane jako trzonowe r lub czasami skupione r lub usztywnione r).
W jakim języku istnieją trzy odmiany dźwięku r?
Standardowe R w europejskim portugalskim, francuskim, niemieckim, duńskim i nowoczesnym hebrajskim to warianty tego rotykatu. Dźwięk szczelinowy jest często impresjonistycznie opisywany jako szorstki lub zgrzytliwy. Obejmuje to dźwięczną języczkową szczelinę szczelinową, bezdźwięczną języczkową szczelinę szczelinową i tryl języczkowy.
Jaki jest fonem dla r?
Dźwięk r nazywa się „przybliżeniem pęcherzykowym”, co oznacza, że przykładasz język do podniebienia i mówisz. Dźwięk r jest wydawany przez usta i jest dźwięczny, co oznacza, że używasz strun głosowych. Jest to określone przez pozycję Twojego języka.
Czy r jest przybliżeniem?
Najpopularniejszym dźwiękiem reprezentowanym przez literę r w języku angielskim jest głosowa aproksymacja postalveolar, wymawiana nieco bardziej do tyłu i dokładniej transkrybowana w IPA jako ⟨ɹ̠⟩, ale ⟨ ɹ⟩ jest często używany dla wygody na swoim miejscu.