Niewolnikami z Europy Zachodniej byli głównie Frankowie, Anglosasi i Celtowie Wielu irlandzkich niewolników było używanych w ekspedycjach w celu kolonizacji Islandii. Norsowie brali także niewolników bałtyckich, słowiańskich i łacińskich. Wikingowie trzymali niektórych niewolników jako służących i sprzedawali większość jeńców na rynkach bizantyjskich lub islamskich.
Kim byli niewolnicy Wikingów?
Z historii jasno wynika, że Wikingowie, którzy najeżdżali nadmorskie miasta od Wysp Brytyjskich po Półwysep Iberyjski, tysiące mężczyzn, kobiet i dzieci w niewoli trzymali lub sprzedał ich jako niewolników lub niewolników, jak nazywano ich w staronordyckim.
Jaką pracę wykonywali niewolnicy Wikingów?
Niewolnicy i panowie pracowaliby razem podczas żniw i zbierania sianaInne prace zarezerwowane dla niewolników to wycinanie kawałków darni z ziemi, a niewolnik był często określany jako noszenie ze sobą szpadla i liny. Niektórych niewolników można było znaleźć wykonujących prace leśne, polujących i łowiących ryby.
Jak Wikingowie traktowali swoje żony?
Ale kobiety w Skandynawii Epoki Wikingów cieszyły się niezwykłym stopniem wolności na swój dzień. Mogli posiadać majątek, wnioskować o rozwód i odzyskać swoje posag, jeśli ich małżeństwa się skończyły … Chociaż mężczyzna był „władcą” domu, kobieta odgrywała aktywną rolę w zarządzaniu mężem, tak samo jak gospodarstwo domowe.
Jak nazywała się kobieta-wiking?
Dziewica z tarczą (staronordycki: skjaldmær [ˈskjɑldˌmɛːz̠]) była wojowniczką ze skandynawskiego folkloru i mitologii. Tarczownice są często wymieniane w sagach, takich jak Hervarar saga ok Heiðreks oraz w Gesta Danorum. Pojawiają się również w opowieściach innych ludów germańskich: Gotów, Cimbri i Markomanów.
