Znana również jako dzika gorączka, dzika chinina (Parthenium integrifolium) ma długą historię stosowania medycznego przez rdzennych Amerykanów i armię amerykańską. Podczas I wojny światowej dzika chinina była używana jako substytut kory drzewa chinowego – jako aktywny składnik chininy stosowanej w leczeniu malarii.
Jakie rośliny zawierają chininę?
Cinchona, (rodzaj Cinchona), rodzaj około 23 gatunków roślin, głównie drzew, z rodziny marzanowatych (Rubiaceae), pochodzących z Andów Ameryki Południowej. Kora niektórych gatunków zawiera chininę i jest przydatna przeciwko malarii.
Gdzie rodzi się dzika chinina?
ŚRODOWISKO I TWARDOŚĆ: Parthenium integrifolium występuje we wschodnich Stanach Zjednoczonych od Massachusetts do Georgii i na zachód do Minnesoty i Teksasu. Gatunek ten jest rodzimym spokojem prerii Czarnej Ziemi, piaskowych prerii, sawann, nieużytków, wapiennych polan, skalistych otwartych lasów i zarośli.
Czy rozprzestrzenia się dzika chinina?
Rośliny wytwarzają głęboki korzeń palowy z koroną rozciągającą się poziomo poprzez krótkie kłącza Główki kwiatowe są perłowobiałe, o średnicy około jednej trzeciej cala i zebrane w gronach o płaskich wierzchołkach. Główka składa się z krótkich kwiatów w kształcie dysku, z bardzo nielicznymi małymi, promienistymi kwiatami w każdej główce.
Jak uprawiasz chininę?
Najlepsze warunki do uprawy chininy to żyzna, dobrze przepuszczalna gleba i od słońca do jasnego cienia Rośliny są łatwo rozmnażane przez nasiona i najlepiej sadzić je jesienią lub wcześnie zima. Jeśli sadzisz wiosną, zapewnij od czterech do sześciu tygodni zimnej i wilgotnej stratyfikacji, aby poprawić kiełkowanie.