Celem epifanii w literaturze jest pokazanie rozwoju postaci. Kiedy autor uwzględnia objawienie, którego doświadcza postać, pokazuje to, że postać nauczyła się czegoś dzięki swoim doświadczeniom podczas książki.
Dlaczego autorzy używają epifanii?
Celem objawienia w powieści lub opowiadaniu jest wskazanie punktu zwrotnego dla postaci lub fabuły w niedalekiej przyszłości Może to być również służy do zmiany opinii jednej postaci o innych postaciach, wydarzeniach i miejscach po nagłej świadomości sytuacji.
Jak są używane epifanie w literaturze?
Jako zabieg literacki, objawienie (wymawiane ih-pif--uh-nee) jest momentem, w którym postać zostaje nagle poruszona zmieniającą życie realizacją, która zmienia resztę historii. Często objawienie zaczyna się od małego, codziennego zdarzenia lub doświadczenia.
Co oznaczają epifanie w literaturze?
Epifania w literaturze odnosi się ogólnie do momentu wizjonerskiego, kiedy postać ma nagły wgląd lub uświadomienie, które zmienia jej rozumienie siebie lub rozumienie świata Termin ten ma bardziej wyspecjalizowany zmysł jako środek literacki różniący się od modernistycznej fikcji.
Jaką rolę w rozwoju postaci odgrywają epifanie?
Objawienie pokazuje rozwój postaci w wyniku działań w historii. W konstruowaniu opowieści oznacza to, że objawienie jest bliskie kulminacji, ponieważ łuki wewnętrzne i zewnętrzne zwykle się pokrywają.
