David Hume kontynuował empiryczną tradycję Johna Locke, wierząc, że źródłem wszelkiej prawdziwej wiedzy jest nasze bezpośrednie doświadczenie zmysłowe.
Dlaczego David Hume powiedział, że nie ma jaźni?
Nie możemy obserwować siebie ani tego, kim jesteśmy, w zunifikowany sposób. Nie ma wrażenia „ja”, które łączy ze sobą poszczególne wrażenia. … Hume twierdzi, że nasza koncepcja jaźni jest wynikiem naszego naturalnego nawyku przypisywania zjednoczonej egzystencji dowolnemu zbiorowi powiązanych części
Kto zadeklarował, że nie ma trwałej jaźni?
Część sławy Hume'a zawdzięcza jego odważnie sceptycznemu podejściu do szeregu tematów filozoficznych. W epistemologii zakwestionował powszechne pojęcia tożsamości osobistej i argumentował, że nie ma trwałego „ja”, które trwa w czasie.
Kim jest filozof, który wierzy, że jaźń nie istnieje?
Jednym godnym uwagi zastosowaniem tożsamości nieodróżnialnych było René Descartes w jego Medytacjach o pierwszej filozofii. Kartezjusz doszedł do wniosku, że nie mógł wątpić w istnienie samego siebie (słynny argument cogito ergo sum), ale że mógł wątpić w (oddzielne) istnienie swojego ciała.
Czym jest jaźń według Davida Hume'a?
Dla Hume'a jaźń jest „ tym, do czego nasze wrażenia i pomysły powinny mieć odniesienie… Jeśli jakiekolwiek wrażenie daje początek idei jaźni, to wrażenie musi trwać niezmiennie tak samo przez całe nasze życie, ponieważ jaźń ma istnieć w ten sposób.
