Hoplici (HOP-lytes) (starożytna greka: ὁπλίτης) byli żołnierzami-obywatelami starożytnych greckich miast-państw, którzy byli głównie uzbrojeni we włócznie i tarcze. Żołnierze hoplitów wykorzystali formację falangi, aby skutecznie walczyć z mniejszą liczbą żołnierzy.
Czym są żołnierze hoplitów?
Hoplitej piechoty byli militarnym ideałem starożytnej Grecji i byli rekrutowani z zamożnych, średnich warstw społecznych, zwłaszcza z rolników. Nosili napierśniki z brązu, hełmy, nagolenniki, naramienniki, a czasami ochraniacze na stopy, ochraniacze na uda i przedramiona.
Co robili żołnierze hoplitów?
Hoplita, ciężko uzbrojony starożytny grecki żołnierz piechoty, którego funkcją była walka w zwarciu.
Komu służyli hoplici?
Hoplita (od ta hopla oznaczającego narzędzie lub sprzęt) był najczęstszym typem ciężko uzbrojonego piechoty w starożytnej Grecji od VII do IV wieku p.n.e., a większość Oczekiwano, że zwykli obywatele greckich miast-państw dysponujący wystarczającymi środkami, w razie potrzeby wyposażą się i będą dostępni do pełnienia tej roli.
Dlaczego greccy żołnierze byli nazywani hoplitami?
Głównym greckim żołnierzem był żołnierz piechoty zwany „hoplitą”. Hoplici nosili duże tarcze i długie włócznie. Nazwa „hoplita” pochodzi od ich tarczy, którą nazwali „hoplonem”.
