Jak się okazuje, ropuchy trzcinowe nie mogą skakać bardzo wysoko, właściwie tylko na około dwie stopy, więc nie zjadały chrząszczy które w większości żyły w górnych szypułkach roślin trzcinowych. … A ponieważ ropuchy są trujące, zaczęły zabijać niedoszłych drapieżników. Żniwo wśród rodzimych gatunków było ogromne.
Czy ropuchy trzcinowe kontrolowały chrząszcze trzcinowe?
Gdy ropuchy trzcinowe rozwijały się na wolności, nie miały one znaczącego wpływu na chrząszcze trzcinowe, które są obecnie kontrolowane przez chemiczne pestycydy Ropucha została po raz pierwszy uznana za gatunek problematyczny w 1950 roku Trucizna, którą wydzielają, może zabić wiele rodzimych drapieżników, których populacje od tego czasu spadły.
Dlaczego ropucha trzcinowa nie rozwiązała tego problemu?
Eksperyment się nie powiódł, ponieważ ropuchy z trzciny cukrowej nie zjadają dorosłych chrząszczy, a larwy - które zjadają - żyją pod ziemią. W rezultacie ropucha trzcinowata rozmnażała się dziko i zaczęła niszczyć rodzime zwierzęta.
Co jadły ropuchy trzcinowe?
Ropuchy trzcinowe jedzą prawie wszystko, co mogą połknąć, ograniczone jedynie wielkością ust. Większość ich diety składa się z owadów – chrząszczy, pszczół miodnych, mrówek, termitów skrzydlatych i świerszczy – ale czasami jedzą również ślimaki morskie, rodzime żaby, małe ropuchy, węże i małe ssaki takie jak koty i psy.
Czym są drapieżniki ropuchy trzcinowej?
W naturalnym środowisku ropuchy trzcinowej w Ameryce Środkowej i Południowej występuje wiele naturalnych drapieżników. Kajmany (krewny krokodyla), węże, ptaki, a nawet ryby polują na ropuchę.
