2. Szkło nietłukące zostało wynalezione przez przypadek. Francuski chemik Edouard Benedictus przypadkowo wynalazł nietłukące się szkło, gdy upuścił szklaną kolbę pokrytą azotanem celulozy azotanem celulozy A wiązanie filtrów test jest prostym sposobem na szybkie zbadać wiele próbek. Mierzy powinowactwo między dwiema cząsteczkami (często białka i DNA) za pomocą filtra. Filtr zbudowany jest z bibuły nitrocelulozowej, która jest naładowana ujemnie. https://en.wikipedia.org › wiki › Filter_binding_assay
Test wiązania filtra – Wikipedia
Kiedy wynaleziono szkło nietłukące?
Przypadkowe odkrycie szkła nietłukącego
Bezpieczne szkło samochodowe może prześledzić swoją historię aż do 1903, kiedy francuski chemik Edouard Benedictus pracował ze szklanymi kolbami w jego laboratorium. Benedictus umieścił przezroczystą powłokę w jednej z kolb, których używał w swoim eksperymencie.
Jak odkryto nietłukące się szkło?
Edouard Benedictus dokonał przypadkowego odkrycia w swoim laboratorium. Pewnego dnia, w 1903 roku, upuścił zlewkę, wysyłając ją na podłogę Pękła - ale jej kawałki trzymały się razem. Azotan celulozy, przezroczysty płynny plastik pozostawiony w zlewce, wyschł i uniemożliwił rozbicie szkła na odłamki.
Kto wynalazł szkło ochronne?
W 1909 roku pierwszy udany patent na szkło bezpieczne został wykupiony we Francji przez artystę i chemika, Édouarda Bénédictusa, który użył arkusza celuloidu połączonego między dwoma kawałkami szkła.
Kto odkrył szkło hartowane?
Francois Barthelemy Alfred Royer de la Bastie (1830-1901) z Paryża we Francji przypisuje się jako pierwszy opracowanie metody hartowania szkła poprzez hartowanie prawie stopionego szkła w podgrzewanej kąpieli oleju lub smaru w 1874, metoda opatentowana w Anglii 12 sierpnia 1874, patent nr 2783.
