LOQ to najniższe stężenie mierzone ilościowo odpowiednio z dokładnością i precyzją, podczas gdy LOD to stężenie, które można wykryć. Najbardziej typową praktyką określania LOD/LOQ jest określenie stosunku sygnału do szumu. Jeśli stosunek wynosi 3:1, to jest to LOD, a jeśli 10:1 to LOQ.
Jak wybrać LOD lub LOQ?
LoD jest określany przez wykorzystanie zarówno zmierzonego LoB, jak i testowych replik próbki, o której wiadomo, że zawiera niskie stężenie analitu LoQ jest najniższym stężeniem, przy którym analit może nie tylko być niezawodnie wykrywane, ale przy których spełnione są pewne predefiniowane cele dotyczące stronniczości i nieprecyzyjności.
Co to jest LOD i LOQ w walidacji metody?
Granica wykrywalności (LOD) i granica oznaczalności (LOQ) to dwie ważne cechy wydajności w walidacji metody. LOD i LOQ to terminy używane do opisania najmniejszego stężenia analitu, które można wiarygodnie zmierzyć za pomocą procedury analitycznej.
Jaka jest dobra granica wykrywalności?
A Stosunek sygnału do szumu między 3 a 2:1 jest ogólnie uważany za dopuszczalny do szacowania granicy wykrywalności. Granica ilościowa indywidualnej procedury analitycznej to najniższa ilość analitu w próbce, którą można określić ilościowo z odpowiednią precyzją i dokładnością.
Jaka jest różnica między LOQ a LOD?
Kluczowa różnica między LoD i LoQ polega na tym, że LoD to najmniejsze stężenie analitu w próbce testowej, które możemy łatwo odróżnić od zera, podczas gdy LoQ jest najmniejszym stężeniem analit w próbce testowej, który możemy określić z akceptowalną powtarzalnością i dokładnością.
