Chartyzm był ruchem na rzecz reform politycznych w Wielkiej Brytanii, który istniał od 1838 do 1857 roku. Swoją nazwę wziął od Karty Ludowej z 1838 roku i był narodowym ruchem protestu, ze szczególnymi bastionami…
Kim byli przywódcy czartystów?
Prowadzeni przez trzech znanych czartystów ( Johna Frosta, Williama Jonesa i Zephaniaha Williamsa), zebrali się przed Westgate Hotel, gdzie lokalne władze tymczasowo przetrzymywały szereg potencjalni awanturnicy.
Kto wspierał Chartism?
Ruch zyskał na znaczeniu narodowym pod energicznym przywództwem Irlandczyka Feargusa Edwarda O'Connora, który w 1838 r. zaskoczył naród, wspierając sześć punktów. Podczas gdy część ogromnej irlandzkiej obecności w Wielkiej Brytanii popierała czartyzm, większość była oddana ruchowi Katolickiego Odwołania Daniela O'Connella.
Kto był liderem partii wykresów siły moralnej w Anglii?
O'Connor nie był gotowy zaakceptować politycznego kierownictwa londyńskiego stowarzyszenia robotników. Wiedział, że robotnicy chcą czegoś bardziej bezpośredniego niż edukacja polityczna. Stał się „nieustannym podróżującym, dominującym przywódcą ruchu”. On, a nie William Lovett, stał się głosem Chartism.
Czy Chartism odniósł sukces czy porażkę?
Chociaż Chartystów nie udało się bezpośrednio osiągnąć swoich celów, ich wpływy utrzymywały się, a reformatorzy kontynuowali kampanię na rzecz reform wyborczych zalecanych przez Kartę Ludową. … Ostatecznie tylko jedno z żądań czartystów – dotyczące corocznych wyborów parlamentarnych – nie zostało włączone do brytyjskiego prawa.
