Długi łuk został wynaleziony przez Celtów w Walii około 1180 r., ale tak naprawdę nie był używany przez angielskie wojsko aż do 1300 roku. Długi łuk jest niesamowicie mocnym kawałkiem drewna o wysokości około 6 stóp i szerokości 5/8 cala.
Skąd pochodzi długi łuk?
Długi łuk, który wydaje się pochodzić z Walii, był tak wysoki jak człowiek, a strzała mniej więcej w połowie tej długości, słynny drzewcowy drzewc.
Kiedy i gdzie wynaleziono długi łuk?
Najstarszy znany przykład łuku został znaleziony w 1991 w Alpach Ötztalskich z naturalną mumią znaną jako Ötzi. Jego łuk był wykonany z cisu i miał 1,82 m (72 cale) długości; ciało zostało datowane na około 3300 pne. Kolejny łuk wykonany z cisu, znaleziony w jakimś torfie w Somerset w Anglii, datowany jest na 2700–2600 pne.
Czy łuk jest walijski czy angielski?
Więc, czy Longbow naprawdę Walijski? Słowem: nie. Walijscy łucznicy w Crecy, Poitiers i Agincourt byli najemnikami, strzelając z angielskich długich łuków; nigdy nie zamówiono łuków długich z Walii. Powiększony łuk o długości 6 stóp został opracowany w Anglii między 1300 a 1320 rokiem w kontekście wielkiej armii angielskiej.
Dlaczego Anglicy przestali używać długich łuków?
Żadne angielskie łuki nie przetrwały z okresu, w którym dominował długi łuk (ok. 1250–1450), prawdopodobnie dlatego, że łuki stały się słabsze, pękały i były zastępowane, a nie wręczane z pokolenia na pokolenie. Jednak z okresu renesansu przetrwało ponad 130 łuków.
