Szczury z Tobruku były żołnierzami australijskiego garnizonu alianckiego, który bronił libijskiego portu Tobruk przed Korpusem Afrykańskim podczas oblężenia Tobruku podczas II wojny światowej. Oblężenie rozpoczęło się 11 kwietnia 1941 r. i zostało zwolnione 10 grudnia.
Ile Szczurów Tobruku żyje dzisiaj?
Dzisiaj, z 14 000 szczurów australijskich, które trzymały Tobruk przeciwko siłom Rommla 78 lat temu, tylko około 30 wciąż żyje, aby opowiedzieć tę historię.
Co spowodowało Szczury z Tobruku?
Obrońcy Tobruku nie poddali się, nie wycofali się. Ich determinacja, odwaga i humor w połączeniu z agresywną taktyką ich dowódców stały się źródłem inspiracji podczas niektórych z najczarniejszych dni wojny. W ten sposób osiągnęli trwałą sławę jako „Szczury Tobruku”.
Dlaczego tak się nazywają Szczury Pustyni?
Pseudonim. Pierwszy dowódca dywizji, generał dywizji Percy Hobart, znalazł inspirację w zwierzęcym skoczku skoczek lub „szczurze pustynnym” Rea Leakey, a następnie wywiadu GSO 3. Hobart zainteresował się zwierzęciem i postanowił przyjąć „Szczury Pustyni” jako pseudonim dywizji
Kto zarządzał Szczurami Pustyni?
Szczury Pustyni, prowadzone przez Gen. Allen Francis Harding, byli szczególnie znani z zaciekłej, trzymiesięcznej kampanii przeciwko bardziej doświadczonemu niemieckiemu Afrika Korps, kierowanemu przez gen. Erwina Rommla („The Desert Fox”).
