Środki chelatujące to związki chemiczne, które reagują z jonami metalu, tworząc stabilny, rozpuszczalny w wodzie kompleks. Znane są również jako chelanty, chelatory lub środki sekwestrujące. Środki chelatujące mają centrum podobne do pierścienia, które tworzy co najmniej dwa wiązania z jonem metalu, umożliwiając jego wydalenie.
Jakie są przykłady środków chelatujących?
Następujące czynniki chelatujące są omawiane indywidualnie lub łącznie w LiverTox:
- Chelatory arsenu. Dimerkaprol.
- Chelatory miedzi (w chorobie Wilsona) Dimerkaprol. Penicylamina. Trientyńczyk. …
- Chelatory żelaza. Deferazyroks. Deferypron. Deferoksamina.
- Chelatory wiodące. Dimerkaprol. EDTA [nie w LiverTox] …
- Chelatory rtęci. Dimerkaprol.
Jaki jest najpopularniejszy środek chelatujący?
Kwas etylenodiaminotetraoctowy disodowo-wapniowy (CaNa2EDTA) jest najczęściej używanym środkiem chelatującym. Jest pochodną kwasu etylenodiaminotetraoctowego (EDTA); syntetyczny kwas poliaminopolikarboksylowy, który od lat 50. XX wieku jest jednym z podstawowych środków leczenia dziecięcego zatrucia ołowiem [12].
Co to jest środek chelatujący, jakie jest jego zastosowanie?
Związek chemiczny silnie wiążący jony metali. W medycynie środki chelatujące są używane do usuwania toksycznych metali z organizmu. Są również badane w leczeniu raka.
Jak działają środki chelatujące?
Chelatory działają wiążąc metale w krwiobiegu Po wstrzyknięciu do krwiobiegu, krążą w krwi, wiążąc się z metalami. W ten sposób chelatory zbierają wszystkie metale ciężkie w związek, który jest filtrowany przez nerki i uwalniany z moczem.
