Test komplementacji fluorescencji bimolekularnej (BiFC) jest metodą stosowaną do bezpośredniej wizualizacji interakcji białko-białko in vivo przy użyciu obrazowania żywych komórek lub utrwalonych komórek. … BiFC został po raz pierwszy opisany przez Hu et al.
Jak działa dwucząsteczkowa komplementacja fluorescencji?
Zasada działania BiFC opiera się na opracowaniu kompleksu fluorescencyjnego w wyniku połączenia dwóch segmentów białka fluorescencyjnego, gdy znajdują się one blisko siebie w wyniku interakcji białko-białko we fragmentach, tj., w BiFC, fluorofor jest podzielony na końce aminowe i karboksylowe.
Co to jest test BiFC?
Test dwucząsteczkowej komplementacji fluorescencji (BiFC) umożliwia prostą i bezpośrednią wizualizację interakcji białek w żywych komórkach (45). Podejście BiFC opiera się na tworzeniu kompleksu fluorescencyjnego, gdy dwa białka połączone z niefluorescencyjnymi fragmentami białka fluorescencyjnego oddziałują ze sobą (Rys.
Dlaczego przeprowadzono test BiFC?
Ideą BiFC jest wyrażanie połówek GFP połączonych z białkami będącymi przedmiotem zainteresowania Jeśli punkty POI wchodzą w interakcję, można połączyć obie połówki, aby uzyskać funkcjonalny GFP. Więc jeśli w komórce jest wyrażona połowa GFP, nie dziwię się, że przeciwciało GFP może to wykryć.
Czy BiFC jest odwracalne?
Nieodwracalność kompleksów BiFC została dobrze udokumentowana (10) i wydaje się, że większość, jeśli nie wszystkie, systemy BiFC oparte na białkach fluorescencyjnych są nieodwracalne (8, 33, 43, 48–51).
