Często najłatwiejszą metodą rozwiązania równania kwadratowego jest faktoryzacja Rozkładanie na czynniki oznacza znajdowanie wyrażeń, które można pomnożyć, aby otrzymać wyrażenie po jednej stronie równania. Jeśli równanie kwadratowe można rozłożyć na czynniki, jest ono zapisywane jako iloczyn wyrażeń liniowych.
Czy równanie kwadratowe jest faktoringiem?
Rozkładanie kwadratów na czynniki to metoda wyrażania równania kwadratowego ax2 + bx + c=0 jako iloczynu jego współczynników liniowych jako (x - k)(x - h), gdzie h, k są pierwiastkami równania kwadratowego ax2 + bx + c=0. Ta metoda jest również nazywana metodą faktoryzacji równań kwadratowych.
Czy wszystkie obliczenia kwadratowe można rozwiązać przez faktoring?
Nie, nie wszystkie równania kwadratowe można rozwiązać przez faktoryzację. Dzieje się tak, ponieważ nie wszystkie wyrażenia kwadratowe, ax2 + bx + c, można rozkładać na czynniki.
Czy można zawsze stosować faktoring?
Nie. Każde równanie kwadratowe ma dwa rozwiązania i można je rozłożyć na czynniki, ale wraz ze wzrostem poziomu trudności dzielenie może nie być łatwe i można skłaniać się do stosowania wzoru kwadratowego.
Co to jest twierdzenie o czynniku zerowym?
Używasz twierdzenia o czynniku zerowym, aby znaleźć wyniki kwadratu po rozłożeniu na czynniki Na przykład (z powyższej strony internetowej): x2+2x−15=0 rozłożone na czynniki da (x−3)(x+5)=0. Z definicji twierdzenia o zerowym współczynniku wiemy, że jeden lub oba te czynniki muszą być równe zeru.
