Brian Tierney twierdził, że XIII-wieczny ksiądz franciszkanin Peter Olivi był pierwszą osobą, która przypisała papieżowi nieomylność.
Kto wymyślił papieską nieomylność?
Idea papieskiej nieomylności narodziła się w XIII wieku w kontekście rosnących wpływów franciszkańskich w kurii papieskiej. Papież Mikołaj III (1277-1280) zatwierdził ideę apostolskiego ubóstwa i zorganizował papiestwo, aby posiadało całe bogactwo franciszkanów, aby umożliwić im życie w ubóstwie.
Ile razy powoływano się na nieomylność papieską?
Tylko jeden papież – i tylko jeden papieski dekret – kiedykolwiek powołał się na ten rodzaj nieomylności, odkąd został zdefiniowany. W 1950 roku Pius XII ogłosił Wniebowzięcie Maryi (tj. szybkie przejście jej ciała i duszy do nieba) jako dogmat Kościoła.
Kiedy nieomylność papieska stała się dogmatem?
Dogmat został ogłoszony, po gorzkich sporach, przez pierwszy sobór watykański w 1870 Doktryna o nieomylności papieskiej oznacza, że papież nie może błądzić ani nauczać błędu, gdy mówi w sprawach wiary i moralności ex cathedra, czyli „z katedry” św. Apostoła
Co to jest papieska nieomylność w chrześcijaństwie?
Nieomylność papieska, w teologii rzymskokatolickiej, doktryna, że papież, działając jako najwyższy nauczyciel i pod pewnymi warunkami, nie może błądzić, kiedy naucza w sprawach wiary lub moralności.
