Dla cosinusa: przedrostek "co-" (w "cosinus", "cotangens", "cosecans") jest znaleziony w kanonie triangulorum Edmunda Guntera (1620), który definiuje cosinus jako skrót od sinus completei (sinus kąta dopełniającego) i w podobny sposób przystępuje do definiowania cotangensów.
Skąd wziął się termin cosinus?
cosinus (n.)
w trygonometrii, lata 30. XVII w., skrócenie co. sinus, skrót od średniowiecznej łaciny dopełniacza sinus (patrz dopełnienie + sinus). Słowo zostało użyte po łacinie ok. 1620 przez angielskiego matematyka Edmunda Guntera.
Skąd wzięły się słowa sinus i cosinus?
Termin „trygonometria” pochodzi od greckiego τρίγωνον trigōnon, „trójkąt” i μέτρον metron, „miara”. Współczesne słowo „sine” wywodzi się z łacińskiego słowa sinus, co oznacza „zatoka”, „piersi” lub „fałd” jest pośrednio, poprzez transmisję indyjską, perską i arabską, wywodzącą się z grecki termin khordḗ „struna, akord”.
Czy jesteś grzechem czy cos?
Używając okręgu jednostkowego, sinus kąta t jest równy wartości y punktu końcowego na okręgu jednostkowym łuku o długości t, podczas gdy cosinus kąta t jest równy wartości x punktu końcowego.
Dlaczego sinus jest nazywany sinusem?
Słowo "sine" (łac. "sinus") pochodzi z łacińskiego błędnego tłumaczenia przez Roberta z Chester arabskiego dżiby, które jest transliteracją sanskryckiego słowa oznaczającego połowę akord, jya-ardha.
