Żydowski sabat (z hebrajskiego shavat, „odpoczywać”) jest obchodzony przez cały rok siódmego dnia tygodnia – soboty. Zgodnie z tradycją biblijną upamiętnia pierwotny siódmy dzień, w którym Bóg odpoczął po ukończeniu stworzenia.
Który dzień jest biblijnym szabatem?
Powinniśmy obchodzić siódmy dzień tygodnia (sobota), od parzystego do parzystego, jako Szabat Pana Boga naszego. Wieczór jest o zachodzie słońca, kiedy dzień się kończy i zaczyna kolejny. Żaden inny dzień nie został uświęcony jako dzień odpoczynku. Dzień Szabatu zaczyna się o zachodzie słońca w piątek i kończy o zachodzie słońca w sobotę.
Czy dzień Pański jest szabatem czy niedzielą?
Dzień Pański w chrześcijaństwie jest generalnie niedzielą, głównym dniem wspólnego nabożeństwa. Jest obchodzony przez większość chrześcijan jako cotygodniowe wspomnienie zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, o którym w kanonicznych Ewangeliach mówi się, że był świadkiem żywych z martwych wcześnie pierwszego dnia tygodnia.
Dlaczego niedziela jest uważana za dzień szabatu?
Do Swojego Zmartwychwstania Jezus Chrystus i Jego uczniowie czcili siódmy dzień jako Sabat. Po Jego Zmartwychwstaniu niedziela była świętowana jako dzień Pański na pamiątkę Jego Zmartwychwstania w tym dniu (zob. Dzieje Apostolskie 20:7; 1 Koryntian 16:2).
Czy szabat jest pierwszym czy ostatnim dniem tygodnia?
Według jednego z blogerów: Niedziela była tradycyjnie uważana za pierwszy dzień tygodnia zarówno przez chrześcijan, jak i Żydów. Zgodnie z tradycją żydowską, Biblia wyraźnie mówi, że Bóg odpoczął siódmego dnia stworzenia, który stał się podstawą szabatu, dnia odpoczynku.
