U ludzi i psów przewlekła, umiarkowana hipofosfatemia może powodować miopatię proksymalną charakteryzującą się osłabieniem, osteomalacją, bólem kości, atrofią mięśni i normalną aktywnością kinazy kreatynowej w osoczu. Mięśnie prążkowane mają zmienione potencjały błonowe. Nieprawidłowości są odwracalne dzięki uzupełnianiu fosforu.
Co powoduje hipofosfatemię psa?
Najczęstszą przyczyną przewlekłego niedoboru fosforu jest nieodpowiednie spożycie paszy lub nieodpowiednia zawartość fosforu w diecie przez dłuższy czas Można to zaobserwować u chorych zwierząt cierpiących na anoreksję przez dłuższy czas okresy, ale także na wypasie zwierząt w suchych regionach o niskiej zawartości fosforu w glebie.
Jakie są oznaki i objawy hipofosfatemii?
Niektóre z charakterystycznych objawów hipofosfatemii obejmują:
- Słabość mięśni.
- Zmiękczenie lub osłabienie kości.
- Przewlekłe wyczerpywanie się.
- Ubytek mięśni.
- Problemy z krwią.
- Zmieniony stan psychiczny.
- Napady.
- Odrętwienie.
Co oznacza niski poziom fosforanów u psów?
Fosforany to ważny elektrolit, który pomaga regulować pracę mięśni i metabolizm. Wiele różnych elektrolitów współpracuje ze sobą, więc niski poziom fosforanów, zwany hipofosfatemią, może powodować poważne zaburzenia elektrolitów. U psów dzieje się tak w przypadku źle uregulowanej cukrzycy, a także w niektórych innych stanach.
Jak wygląda leczenie hipofosfatemii?
W przewlekłej hipofosfatemii standardowe leczenie obejmuje doustną suplementację fosforanów i aktywną witaminę D. Przyszłe leczenie określonych zaburzeń związanych z przewlekłą hipofosfatemią może obejmować cynakalcet, kalcytoninę lub dypirimadol.