Tradycja kongregacji została sprowadzona do Ameryki w 1620 i 1630 przez Purytanów – kalwińską grupę w Kościele Anglii, która pragnęła oczyścić ją z wszelkich pozostałych nauk i praktyk Kościoła Rzymskokatolickiego.
Dlaczego purytanie nazywano kongregacjonalistami?
Główna różnica między pielgrzymami a purytanami polega na tym, że purytanie nie uważali się za separatystów. Nazywali siebie „nierozdzielającymi się kongregacjonalistami”, przez co mieli na myśli, że nie odrzucili Kościoła Anglii jako fałszywego
Jaka jest różnica między purytanami a kongregacjonalistami?
Największą różnicą między separatystami a purytanami jest to, że purytanie wierzyli, że mogą żyć w zborowy sposób w swoich lokalnych kościołach bez porzucania większego Kościoła anglikańskiego.
Kiedy powstał Kościół Kongregacyjny?
Początki kongregacjonalizmu znajdują się w 16-wiecznym purytanizmie, ruchu, który dążył do dokończenia angielskiej reformacji rozpoczętej przez oddzielenie Kościoła Anglii od Kościoła Katolickiego podczas panowanie Henryka VIII (1509–47).
W co wierzyli kongregacjonaliści?
Zamiast postępować zgodnie z nakazami jednej osoby, kongregacjonaliści wierzą że Jezus Chrystus jest głową każdego zboru W Anglii kongregacjonaliści spotkali się z prześladowaniami religijnymi ze strony wyznawców oficjalna wiara Anglii, anglikanizm.
