Robert K. Greenleaf, który ukuł termin „przywództwo sług” w swoim ważnym eseju z 1970 roku „Sługa jako przywódca”, wielokrotnie powtarza, że przywódcy sług są „ naturalnymi” sługami, którzy dokonywać świadomych wyborów, aby przewodzić – innymi słowy, przywództwo służebne jest kwestią natury.
Jak powstają przywódcy sług?
Autentyczne przywództwo sługi opiera się na założeniu służenia innym i przedkładania interesów innych nad interesy osobiste (Greenleaf, 1977). […] Po pierwsze, możliwe jest, że ktoś może wyrosnąć na autentycznego przywódcę-sługę poprzez ciągłe praktykowanie nawyków przywódców-sług. Jeśli tak, to jest to potężny pomysł.
Czy przywództwo sługi jest cechą lub zachowaniem?
Chociaż przywództwo sług jest czasami traktowane przez innych jako cecha, w naszej dyskusji przywództwo sług jest postrzegane jako zachowanie. Robert K. Greenleaf ukuł termin przywództwo służebne i jest autorem przełomowych prac na ten temat.
Dlaczego przywódcy sług są tak rzadcy?
Przywództwo służebne jest doświadczane tak rzadko, ponieważ trendy w środowisku przywódczym, niedobór wymaganych cech ludzkich, wymaga, aby praktyka nakładała na praktykującego, oraz samą naturę sama praktyka.
Czy przywódcy sług są autentyczni?
Przywódca sług może być autentyczny w całości, w części lub nie. Na przykład ktoś może wydawać się samoświadomy i empatyczny, ale nie być.
