klepsydra, zwana także zegarem wodnym, starożytne urządzenie do mierzenia czasu poprzez stopniowy przepływ wody. Jedna z form, używana przez Indian Ameryki Północnej i niektóre ludy afrykańskie, składała się z małej łodzi lub pływającego statku, który przepuszczał wodę przez otwór, aż do zatonięcia.
Kiedy był używany zegar wodny?
Zegary wodne to jedne z najstarszych przyrządów do pomiaru czasu. Odpływ w kształcie misy jest najprostszą formą zegara wodnego i wiadomo, że istniał w Babilonie, Egipcie i Persji około XVI wieku pne.
Jak Grecy używali zegara wodnego?
Grecy zaczęli używać tej metody pomiaru czasu około 325 pne i nazwali swój zegar wodny klepsydrą lub „złodziejem wody”. Składający się z kamienia, miedzi lub ceramiki Grecy używali wody zegarów do mierzenia długości przemówień, zabaw i zmian w pracy.
Kto wynalazł grecki zegar wodny?
Rozwój zegarów wodnych
Grecy nazywali go klepsydrą (zlatynizowany wariant to klepsydra), dosłownie „złodziej wody”. Napis w jego grobowcu identyfikuje jeden Amenemhet, urzędnika dworskiego, który żył około. 1500 pne, jako wynalazca zegara wodnego.
Co Egipcjanie używali na czas?
Starożytni Egipcjanie byli jedną z pierwszych kultur, które szeroko dzieliły dni na ogólnie uzgodnione równe części, używając wczesnych urządzeń odmierzających czas, takich jak zegary słoneczne, zegary cieniowe i merkhety (pionów używanych przez wczesnych astronomów). Obeliski są używane do odczytywania cieni, które tworzą.
