Ta faza trwa do momentu, gdy ciśnienie wewnątrzkomorowe spadnie poniżej ciśnienia w przedsionkach, kiedy to zastawki mitralna i trójdzielna ponownie się otwierają. Relaksacja izowolumetryczna trwa około 0,08 s. Objętość w tej fazie to ESV, około 50 ml.
Co dzieje się z ciśnieniem i objętością komór podczas skurczu izowolumetrycznego?
Skurcz izowolumetryczny powoduje wzrost ciśnienia w lewej komorze powyżej ciśnienia przedsionkowego, co powoduje zamknięcie zastawki mitralnej i wytworzenie pierwszego tonu serca. Zastawka aortalna otwiera się pod koniec skurczu izowolumetrycznego, gdy ciśnienie w lewej komorze przekracza ciśnienie w aorcie.
Czy objętość komory wzrasta podczas skurczu izowolumetrycznego?
Objętość komór nie ulega zmianie, ponieważ podczas tej fazy wszystkie zawory są zamknięte. Dlatego mówi się, że skurcz jest „izowolumetryczny” lub „izowolumetryczny”. Jednak skurcz poszczególnych miocytów niekoniecznie jest izometryczny, ponieważ poszczególne miocyty przechodzą zmiany długości.
Co to jest izometryczny skurcz komory?
W fizjologii serca skurcz izowolumetryczny jest zdarzeniem występującym we wczesnym skurczu, podczas którego komory kurczą się bez odpowiedniej zmiany objętości (izowolumetrycznie). Ta krótkotrwała część cyklu pracy serca ma miejsce, gdy wszystkie zastawki serca są zamknięte.
W jakiej fazie zmniejsza się objętość komór?
Gdy LVP przekroczy aortalne ciśnienie rozkurczowe, zastawka aortalna otwiera się (punkt 2) i rozpoczyna się wyrzut (faza c). Podczas tej fazy objętość LV zmniejsza się, gdy LVP wzrasta do wartości szczytowej (szczytowe ciśnienie skurczowe), a następnie spada, gdy komora zaczyna się rozluźniać.
