W lingwistyce lenicja to zmiana dźwięku, która zmienia spółgłoski, czyniąc je bardziej dźwięcznymi. Samo słowo lenicja oznacza „zmiękczenie” lub „osłabienie”. Lenition może zachodzić zarówno synchronicznie, jak i diachronicznie.
Co oznacza lenistwo w językoznawstwie?
proces fonologiczny, który osłabia artykulację spółgłosek na końcach sylab lub między samogłoskami, powodując, że spółgłoska staje się dźwięczna, spirantyzowana lub usunięta. Językoznawstwo.
Jaki jest przykład lenicji?
W lingwistyce lenicja to zmiana dźwięku, która zmienia spółgłoski, czyniąc je bardziej dźwięcznymi. … Przykład synchronicznej lenicji można znaleźć w większości odmian amerykańskiego angielskiego, w formie trzepotania: /t/ słowa takiego jak czekać [weɪt] jest wymawiane jako bardziej dźwięczne [ɾ] w pokrewnej formie czeka [ˈweɪɾɪŋ].
Jaki jest cel lenicji?
Lenicja to początkowa mutacja spółgłosek, która „osłabia” (por. łac. lenis „słaba”) dźwięk spółgłoski na początku wyrazu. Jest używany do zaznaczania pewnych kontrastów morfologicznych i oznaczania przegięcia.
Jakie języki używają lenicji?
6.1 Najważniejszą zmianą spółgłosek w walijskim jest „lenicja”. Często nazywa się to „miękką mutacją”. Lenition to zjawisko wymowy szeroko rozpowszechnione w językach zachodnioeuropejskich, ale w języku walijskim (i ogólnie w celtyckim) ma ono szczególne znaczenie, ponieważ nie jest jedynie zmianą wymowy.
