W etyce, czyn jest supererogacyjny, jeśli jest dobry, ale nie jest moralnie wymagany … Różni się od obowiązku, który jest działaniem niewłaściwym, którego nie należy wykonywać, oraz od czynów moralnie neutralnych. Supererogację można uznać za działanie wykraczające poza normatywne obowiązki w celu uzyskania dalszych korzyści i funkcjonalności.
Jaki jest przykład supererogatoryjności?
Typowymi przykładami aktów supererogacyjnych są czyny święte i heroiczne, które wiążą się z wielkim poświęceniem i ryzykiem dla agenta oraz wielką korzyścią dla odbiorcy. Jednak bardziej zwyczajne akty dobroczynności, dobroczynności i hojności są równie supererogacyjne.
Co to znaczy nakaz supererogacyjny?
Supererogacja to termin techniczny określający klasę działań, które wykraczają poza zakres obowiązków. Z grubsza rzecz biorąc, czyny supererogacyjne są moralnie dobre, chociaż nie (bezwzględnie) wymagane.
Jaka jest różnica między obowiązkowym a supererogacyjnym?
Trzecie podejście odwołuje się do cnoty i występku, utrzymując, że działania obowiązkowe to te niewykonania, które ujawniają jakiś defekt w charakterze agenta, podczas gdy działania supererogacyjne to te które można pominąć bezwice.
Czym jest filozofia supererogacji?
„Supererogacja” jest obecnie terminem technicznym w filozofii dla szeregu idei wyrażanych za pomocą terminów takich jak „ dobre, ale niewymagane”, „poza obowiązkiem”,” „godne pochwały, ale nie obowiązkowe” i „dobre do zrobienia, ale nieźle nie do zrobienia” (zasadność i obowiązek; wartość wewnętrzna).
