W etyce konfucjańskiej, chińskiej buddyjskiej i taoistycznej pobożność synowska jest cnotą szacunku dla rodziców, starszych i przodków.
Czym jest pobożność synowska?
Xiao, czyli synowska pobożność, jest postawą szacunku dla rodziców i przodków w społeczeństwach będących pod wpływem myśli konfucjańskiej. Synowska pobożność przejawia się po części poprzez służbę rodzicom.
Kto ma synowską pobożność?
Chiński filozof Konfucjusz (551–479 pne) jest najbardziej odpowiedzialny za uczynienie xiao kluczową częścią społeczeństwa. W swojej książce „Xiao Jing”, znanej również jako „Klasik Xiao” i napisanej w IV wieku p.n.e., opisał synowską pobożność i przekonywał o jej znaczeniu w tworzeniu pokojowej rodziny i społeczeństwa.
Co to jest pobożność synowska i kto ją stworzył?
Pobożność synowska była uczona przez Konfucjusza jako część szerokiego ideału samodoskonalenia (chiński: 君子; pinyin: jūnzǐ) w kierunku bycia doskonałym człowiekiem. Współczesny filozof Hu Shih twierdził, że pobożność synowska zyskała centralną rolę w ideologii konfucjańskiej tylko wśród późniejszych konfucjanistów.
Co zrobiła synowska pobożność?
Pobożność synowska to zaszczyt i szacunek, jaki dzieci okazują swoim rodzicom, dziadkom i starszym krewnym … Synowska pobożność jest postrzegana w wielu kulturach Wschodu poprzez podporządkowanie się życzeniom rodziców. Muszą pomagać osobom starszym, czyniąc je szczęśliwymi i wygodnymi w ostatnich latach ich życia.
