W etyce konfucjańskiej, chińskiej buddyjskiej i taoistycznej pobożność synowska jest cnotą szacunku dla rodziców, starszych i przodków.
Czym jest pobożność synowska?
Xiao, czyli synowska pobożność, jest postawą szacunku dla rodziców i przodków w społeczeństwach będących pod wpływem myśli konfucjańskiej. Synowska pobożność przejawia się po części poprzez służbę rodzicom.
Kto ma synowską pobożność?
Chiński filozof Konfucjusz (551-479 pne) jest najbardziej odpowiedzialny za uczynienie xiao kluczową częścią społeczeństwa. W swojej książce „Xiao Jing”, znanej również jako „Klasik Xiao” i napisanej w IV wieku p.n.e., opisał synowską pobożność i przekonywał o jej znaczeniu w tworzeniu pokojowej rodziny i społeczeństwa.
Co to jest pobożność synowska i kto ją stworzył?
Pobożność synowska była uczona przez Konfucjusza jako część szerokiego ideału samodoskonalenia (chiński: 君子; pinyin: jūnzǐ) w kierunku bycia doskonałym człowiekiem. Współczesny filozof Hu Shih twierdził, że pobożność synowska zyskała centralną rolę w ideologii konfucjańskiej tylko wśród późniejszych konfucjanistów.
Co zrobiła synowska pobożność?
Pobożność synowska to zaszczyt i szacunek, jaki dzieci okazują swoim rodzicom, dziadkom i starszym krewnym … Synowska pobożność jest postrzegana w wielu kulturach Wschodu poprzez podporządkowanie się życzeniom rodziców. Muszą pomagać osobom starszym, czyniąc je szczęśliwymi i wygodnymi w ostatnich latach ich życia.
