Vanner i Asai zalecili 30 N siły dla „ciśnienia pierścieniowatego”, ponieważ zapobiega to regurgitacji przy ciśnieniu przełyku do 40 mmHg, co jest znacznie większe niż oczekiwano u większości pacjentów. Od tego czasu siła 30 N została przyjęta jako siła idealna do zastosowania nacisku pierścieniowatego.
Jak obliczyć ciśnienie pierścieniowate?
- Umieść poduszkę pod głową i ramionami pacjenta; - Zlokalizuj chrząstkę pierścieniowatą - pierwszy pełny pierścień chrząstki poniżej chrząstki tarczycy (jabłko Adama) (Ryc. 2); - Używając ręki dominującej, umieść palec wskazujący i kciuk po obu stronach chrząstki pierścieniowatej (ryc. 3); - Zastosuj nacisk pierścieniowaty.
Jak dać ucisk na chrząstkę podczas intubacji?
Cricoid nacisk jest wywierany przez asystenta za pomocą kciuka i drugiego palca; pierwszy palec stabilizuje kciuk i palec na pierścieniu pierścieniowatym. Nacisk jest wywierany mocno, ponieważ przytomność jest tracona i uwalniana dopiero po napełnieniu mankietu rurki dotchawiczej.
Czy beknięcie to to samo co ciśnienie w chrząstce?
Cricoid Pressure, czasami nazywane manewrem Sellicka, ma na celu zmniejszenie ryzyka regurgitacji, zwykle podczas intubacji przed znieczuleniem. Jest podobna do techniki BURP (nacisk do tyłu w górę w prawo), ale służy do zupełnie innego celu.
Jakie są zalecenia dotyczące stosowania ucisku pierścieniowatego?
zalecił użycie siły nacisku co najmniej 44 N, zakładając teoretyczne maksymalne ciśnienie wewnątrzżołądkowe wynoszące 59 mmHg u 50% pacjentów. Jednak inni badacze sugerowali, że znacznie mniejsza siła może być skuteczna w zapobieganiu regurgitacji.