Momo to rodzaj pieroga. Jest popularny na większości subkontynentu indyjskiego oraz w regionach rozciągających się między Himalajami między Azją Południową a Azją Wschodnią. Momosy są powszechnie spotykane w kuchniach Nepalu, Tybetu, Bhutanu i Indii.
Gdzie wynaleziono momos?
Historia momo w Nepal sięga XIV wieku. Momo było początkowo Newarskim jedzeniem w dolinie Katmandu. Został później wprowadzony do Tybetu, Chin i tak odległych miejsc jak Japonia przez nepalską księżniczkę, która pod koniec XV wieku wyszła za mąż za tybetańskiego króla.
Czy momos są Chińczykami?
Mimo że momo ma swoje korzenie w Nepalu, Tybecie i Bhutanie, jest ono podobne do tego, co Chińczycy nazywają baozi i jiaoz. Oba to pierożki nadziewane wieprzowiną, wołowiną, krewetkami, warzywami, a nawet tofu. Chociaż są one integralną częścią języka chińskiego, powszechnie można je znaleźć w większości części Azji.
Jak momo przybyło do Indii?
Nie jest jasne, w jaki sposób momo najechało Indie, ale prawdopodobnie stało się popularne dzięki napływowi Tybetańczyków do Indii. Z drugiej strony momo są niezwykle popularne w Nepalu, a teoria mówi również, że to newarscy kupcy z Katmandu przywieźli przepis z Tybetu podczas swoich transakcji.
Kto wymyślił momosy?
Jego korzenie sięgają jednak Tybetu, gdzie Charles Alfred Bell, brytyjski ambasador Indii w Tybecie i jeden z pierwszych „tybetologów”, zauważył w 1928 r., że miejscowi jedli „dziesięć lub piętnaście małych klusek z mięsem” na obiad. Od tego czasu momo ewoluowało w różne formy w różnych kuchniach.
