Trzecia Pikardii (lub Tierce de Picardie) to miejsce, w którym akord durowy jest zapisywany jako ostatni akord utworu, który był głównie w tonacji molowej. Osiąga się to w bardzo prosty sposób przez podniesienie tercji molowej oczekiwanego akordu molowego o pół tonu, aby utworzyć tercję durową.
Co jest przeciwieństwem Pikardii Trzeciej?
Odwrócona tercja Pikardia „Odwrócona” tercja Pikardia, w której oczekiwany akord durowy jest zastępowany przez jego odpowiednik molowy, prawie nigdy nie jest używana na końcu utwór - przykładem tej rzadkości jest Utwór Charakterystyczny Mendelssohna op.
Jak zrobić trzecią Pikardię?
Osiąga się to poprzez podniesienie trzeciego z oczekiwanej triady molowej o półtonNa przykład w utworze a-moll zamiast zakończenia akordu triadowego A C natural E, wprowadzenie tercji pikardyjnej podniosłoby naturalną C o pół tonu do cis i zamieniło akord w triadę A-dur.
Dlaczego używa się Pikardii Trzeciej?
Czym więc jest trzecia pikarda? Tercja pikardy to kadencja używana na końcu tonacji molowej, gdzie zamiast tego przechodzi w durowy akord toniczny Osiąga się to przez podniesienie trzeciej nuty akordu o pół tonu. Trzecia Pikardia jest powszechnie używana w muzyce epoki baroku i renesansu.
Co oznacza Pikardia Trzecia w muzyce?
: tercja wielka wprowadzona do ostatniego akordu kompozycji muzycznej zapisanej w tonacji molowej.