Heinrich Caro, niemiecki chemik, po raz pierwszy zsyntetyzował błękit metylenowy w 1876 roku. Urodzony we Francji naukowiec Claude Wischik odkrył potencjał syntetycznego barwnika w leczeniu choroby Alzheimera.
Jak powstaje błękit metylenowy?
Błękit metylenowy jest syntetyzowany komercyjnie przez utlenianie N,N-dimetylofenylenodiaminy za pomocą dichromianu sodu (Na2Cr2O7) w obecności tiosiarczanu sodu (Na2S2O3), a następnie dalsze utlenianie w obecności N,N-dimetyloaniliny (NTP, 2008).
Czy błękit metylenowy jest bezpieczny dla ludzi?
Błękit metylenowy jest bezpiecznym lekiem stosowanym w dawkach terapeutycznych (<2mg/kg). Ale może powodować toksyczność w wysokich dawkach.
Do czego użyto błękitu metylenowego w tym eksperymencie?
Błękit metylenowy jest powszechnie używany jako wskaźnik redoks w chemii analitycznej. Roztwory tej substancji są niebieskie w środowisku utleniającym, ale stają się bezbarwne po wystawieniu na działanie środka redukującego.
Dlaczego błękit metylenowy jest kolorem niebieskim?
Gdy roztwór wodorotlenku potasu, dekstrozy i błękitu metylenowego jest wstrząśnięty, tlen rozpuszcza się w bezbarwnym roztworze powodując utlenianie błękitu metylenowego do jego niebieskiej postaci.
