Choroba Parkinsona jest najczęstszą postacią zaburzenia hipokinetycznego. Termin choroba Parkinsona (PD) obejmuje zwykle zespoły idiopatyczne i podobne do choroby Parkinsona. PD to przewlekła i postępująca choroba, w której objawy pojawiają się na początku jednostronnie.
Czy choroba Parkinsona jest chorobą hiperkinetyczną?
Choroba Parkinsona, najczęstsze zaburzenie ruchu hipokinetycznego, cieszy się dużym zainteresowaniem społeczności klinicznej i naukowej, ale istnieje stosunkowo mało obszernych recenzji zaburzeń hiperkinetycznych, nawet jeśli są one równie lub nawet bardziej uniemożliwiające.
Czym są choroby hipokinetyczne i hiperkinetyczne?
Zaburzenia ruchu hiperkinetycznego odnoszą się do dyskinezji lub nadmiernych, często powtarzających się, mimowolnych ruchów, które zakłócają normalny przepływ aktywności ruchowej. Zaburzenia ruchu hipokinetycznego odnoszą się do akinezji (braku ruchu), hipokinezji (zmniejszonej amplitudy ruchów), bradykinezji (powolny ruch) i sztywności.
Co to jest hipokinezja w chorobie Parkinsona?
Hipokinezja to podstawowe upośledzenie kontroli motorycznej związane z chorobą Parkinsona, innymi chorobami parkinsonowskimi, a czasami z demencją. Charakteryzuje się powolnym ruchem (bradykinezja) lub brakiem ruchu (akinezja). W chorobie Parkinsona hipokinezja współwystępuje z drżeniem spoczynkowym i sztywnością.
Co to są dwie choroby hiperkinetyczne?
Zaburzenia hiperkinetyczne obejmują nieuwagę, nadaktywność i impulsywność. Obejmują one różne zaburzenia uwagi, takie jak zespół deficytu uwagi (ADD) i zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD).
