Archetypowa krytyka ma swój bodziec od psychologa Carla Junga, który postulował, że ludzkość ma „zbiorową nieświadomość”, rodzaj uniwersalnej psychiki, która przejawia się w snach i mitach oraz który zawiera motywy i obrazy, które wszyscy dziedziczymy.
Kiedy wynaleziono archetypową krytykę?
Krytyka archetypowa zyskała rozmach dzięki archetypowym wzorom w poezji Maud Bodkin ( 1934) i rozkwitła w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.
Skąd pochodzą archetypy?
Archetyp wywodzi się z łaciny od greckiego przymiotnika archetypos ("archetyp"), utworzonego z czasownika archein ("zacząć" lub "rządzić") i rzeczownika literówka ("rodzaj").(Archein dał nam również przedrostek arch-, oznaczający „główny” lub „ekstremalny”, używany do tworzenia takich słów jak arcywróg, arcyksiążę i arcykonserwatywny.)
Na czym opiera się archetypiczna krytyka?
Streszczenie. Krytyka archetypowa jest formą analizy opartej na identyfikacji i badaniu powtarzających się wzorców symbolicznych i mitycznych.
Kto wymyślił archetypy?
Archetypy Junga. Koncepcja archetypów psychologicznych została wysunięta przez szwajcarskiego psychiatrę Carla Junga, c. 1919.