Jest to normalna cecha wielu kręgowców lądowych, zwłaszcza ssaków. Dobrym przykładem są drapieżniki, takie jak kot, który ma przerwę między kłów Kły W anatomii jamy ustnej ssaków kły, zwane także kłami, psimi lub (w kontekście górnej szczęki) kły, zęby oczne, zęby wampira lub kły wampira są stosunkowo długimi, spiczastymi zębami. Mogą jednak wydawać się bardziej spłaszczone, przez co przypominają siekacze i nazywają się siekaczami. https://en.wikipedia.org › wiki › Psie_ząb
Ząb psa – Wikipedia
i jego przecinające zęby trzonowe zęby trzonowe Trzonowce lub trzonowce to duże, płaskie zęby w tylnej części jamy ustnejSą bardziej rozwinięte u ssaków. Służą przede wszystkim do mielenia jedzenia podczas żucia. Nazwa molowy wywodzi się z łaciny molaris dens, co oznacza „ząb z kamienia młyńskiego”, od mola, kamień młyński i den, ząb. https://en.wikipedia.org › wiki › Trzonowy_(ząb)
Ząb trzonowy (ząb) - Wikipedia
. Konie również mają diastemę między siekaczami (które ciągną trawę) a zębami trzonowymi (które je mielą).
Czy mięsożercy mają diastemę?
Roślinożercy mają diastemę, więc duże ilości twardego materiału roślinnego mogą być żute za jednym razem, podczas gdy mięsożercy nie mają diastemy, ponieważ białko jest łatwiej / bardziej miękkie w rozkładzie.
Dlaczego niektóre zwierzęta mają diastemę?
Diastema to bezzębna szczelina na kości szczęki królika z powodu braku psa. Diastema pomaga w manipulacji pokarmem podczas żucia i „gryzienia”.
Dlaczego roślinożercy mają diastemę?
Tapiry żywią się głównie liśćmi, więc prawdopodobnie ich diastema pełni inną funkcję. pozwoliłoby to na wepchnięcie jedzenia między górną a dolną szczęką przez szczelinę, aby było krótko przechowywane w policzku. W ten sposób zwierzę może jeść więcej jedzenia bez przerywania przeżuwania i połykania każdego kęsa.
Jak powszechna jest diastema?
Ten rodzaj luki jest na tyle powszechny, że dentyści uważają ją za normalne zjawisko rozwojowe u dzieci. Zazwyczaj nie jest konieczne żadne leczenie. Badanie z 2012 r. donosi o wcześniejszych ustaleniach, że te diastemy mogą występować u około dwóch trzecich dzieci, których wyrżnęły się tylko środkowe siekacze.