Wojna partyzancka jest formą wojny nieregularnej, w której małe grupy bojowników, takie jak personel paramilitarny, uzbrojeni cywile lub żołnierze nieregularni, używają taktyki wojskowej, w tym zasadzek, sabotażu, nalotów, drobna wojna, taktyka uderz i uciekaj oraz mobilność, aby walczyć z większą i mniej mobilną tradycyjną armią.
Dlaczego wojna partyzancka jest tak skuteczna?
Szeroka strategia leżąca u podstaw skutecznej wojny partyzanckiej polega na tym, że przewlekłe nękanie dokonywane za pomocą niezwykle subtelnych, elastycznych taktyk mających na celu osłabienie wroga … Było zbyt wielu żołnierzy osmańskich, by ryzykować bitwa, ale w każdym razie zabicie wroga było drugorzędne w stosunku do zabicia jego linii komunikacyjnej.
Jakie są cechy charakterystyczne wojny partyzanckiej?
Posiadają wszystkie cechy armii partyzanckiej: jednorodność, szacunek dla przywódcy, męstwo, znajomość terenu i często nawet dobre zrozumienie taktyki być zatrudnionym. Brakuje tylko wsparcia ze strony ludzi; i, nieuchronnie, te gangi są schwytane i eksterminowane przez siły publiczne.
Czy wojna partyzancka jest nielegalna?
Bycie partyzantem nie jest zbrodnią wojenną. Wykorzystywanie cywilów jako żywych tarcz jest -- i dyskwalifikuje siły nieregularne od korzystania z przywilejów przyznanych legalnym kombatantom.
Jaki jest przykład wojny partyzanckiej?
Klasyczne przykłady wojny partyzanckiej obejmują ataki ponad 300 band francuskich-tireurów lub snajperów na inwazję wojsk niemieckich podczas wojny francusko-pruskiej (1870- 1871); najazdy Burów na oddziały brytyjskie, które okupowały Transwal i Wolne Państwo Pomarańczowe podczas wojen południowoafrykańskich (…
