met·a·neph·ros. (mĕt′ə-nĕf′rŏs′) Trzeci i ostatni narząd wydalniczy, który rozwija się w zarodku kręgowca U ptaków, gadów i ssaków zastępuje śródnercze jako funkcjonalny narząd wydalniczy i rozwija się do nerki osoby dorosłej. [meta- + grecki nephros, nerka.]
Co to jest nerka śródnercza i metanerka?
Mesonephros rozwija się poprzez tworzenie kanalików śródnercza z mezodermy pośredniej, jest to główny narząd wydalniczy we wczesnym okresie embrionalnym (4-8 tygodni). Metanephros rozwija się ogonowo do śródnercza po pięciu tygodniach rozwoju; jest to trwała i funkcjonalna nerka u wyższych kręgowców.
Dlaczego nerka nazywana jest metanefryną?
Część niezróżnicowanej pośredniej mezodermy w kontakcie z końcówkami rozgałęzionych pączków moczowodowych jest znana jako metanefrogeniczna blastema. Sygnały uwalniane z pączka moczowodu indukują różnicowanie blastemy metanefrogennej do kanalików nerkowych.
Jaka jest funkcja nerki metanefrycznej?
Nerka metanerkowa ssaka jest bardzo złożonym narządem, odfiltrowuje produkty przemiany materii z krążenia, utrzymuje równowagę elektrolitów i pH płynów ustrojowych, mineralizację kości, ciśnienie krwi i skład krwi Wiele z tych działań nefron: powtarzalna, funkcjonalna jednostka nerki.
Czy nerki ludzkie są śródnerczem czy metanerkiem?
Ostatni etap rozwoju nerek rozpoczyna się około piątego tygodnia ciąży. Na tym etapie powstaje blastema metanerkowa i zawiązki moczowodów. Przez cały okres ciąży rozwijają się w pełni funkcjonalne nefrony, pęcherz moczowy i cewka moczowa. Ludzka nerka to metanephros
