Miareczkowanie wsteczne jest stosowane gdy znane jest stężenie molowe nadmiarowego reagenta, ale istnieje potrzeba określenia mocy lub stężenia analitu. Miareczkowanie wsteczne jest zwykle stosowane w miareczkowaniu kwasowo-zasadowym: gdy kwas lub (częściej) zasada jest nierozpuszczalną solą (np. węglan wapnia)
Dlaczego używamy miareczkowania wstecznego?
Miareczkowanie wsteczne jest użyteczne, jeśli punkt końcowy odwrotnego miareczkowania jest łatwiejszy do zidentyfikowania niż punkt końcowy normalnego miareczkowania, tak jak w przypadku reakcji strącania. Miareczkowanie wsteczne jest również przydatne, gdy reakcja między analitem a titrantem jest bardzo powolna lub gdy analit znajduje się w nierozpuszczalnej substancji stałej.
Jakie przypadki wykorzystuje się miareczkowanie wsteczne?
Miareczkowania wsteczne są używane głównie w następujących przypadkach:
- jeśli analit jest lotny (np. NH3) lub nierozpuszczalna sól (np. Li2CO 3)
- jeśli reakcja między analitem A i titrantem T jest zbyt wolna dla praktycznego miareczkowania bezpośredniego.
Jaki jest przykład miareczkowania wstecznego?
Miareczkowanie wsteczne działa w następujący sposób (na przykładzie): 1: Substancja lub roztwór o nieznanym stężeniu (4 g skażonej kredy, CaCO3) poddaje się reakcji ze znaną objętością i stężeniem roztworu pośredniego reagenta(200 ml, 0,5N HCl). Reakcja przekracza punkt równoważności.
Dlaczego EDTA jest używany w miareczkowaniu wstecznym?
Miareczkowanie wsteczne: znany nadmiar roztworu wzorcowego EDTA jest dodawany do roztworu zawierającego analit. … Ta procedura jest przydatna do oznaczania kationów, które tworzą stabilne kompleksy z EDTA i dla których nie ma skutecznego wskaźnika.
