Londyn, Anglia W XVIII wieku Londyńczycy jedli galaretowate węgorze jako tani, pożywny posiłek. Cockneys pokochali smak stworzeń, które były łatwo dostępne za pośrednictwem Tamizy. W odpowiedzi sklepy z ciastami i puree (centra sprzedaży niedrogich placków z baraniny i puree ziemniaczanego) dodały do swojej oferty węgorza.
Czy Brytyjczycy nadal jedzą węgorze w galarecie?
Pod koniec drugiej wojny światowej w Londynie było około 100 domów z węgorzami, ciastami i puree. W 1995 r. było ich 87. Obecnie istnieje stosunkowo niewiele sklepów z węgorzem, pieczywo i puree, chociaż węgorze w galarecie są sprzedawane w niektórych stołecznych sklepach delikatesowych i supermarketach.
Jak smakują węgorze w galarecie?
Konsystencja węgorzy w galarecie jest delikatna i miękka, a niektórzy mogą powiedzieć, że jest nieprzyjemna, ale ich smak jest wyjątkowy - łagodny, lekko słony, jak marynowany śledź, ale bez niezwykły "rybny" zapach.
Czy węgorze w galarecie to przysmak?
Węgorze w galarecie, tradycyjne danie cockney od ponad 150 lat, ta kontrowersyjna wiktoriańska przekąska to uwielbiam lub nienawidzę przysmak Galaretowate danie z gotowanego węgorza wystarczy, aby przygotować nawet większość zatwardziałych wszystkożerców jest nerwowa, ale na londyńskim East End to niedrogie, pożywne danie było kiedyś niezłomnym elementem codziennego życia.
Jak długo trwają węgorze w galarecie?
Mają co najmniej 8 dni przydatności do spożycia, jeśli nie zostaną otwarte w lodówce. Jellied Eels to tradycyjne angielskie danie, które powstało w londyńskim East Endzie w XVIII wieku i było sprzedawane w licznych domach z węgorzami, ciastami i puree.