Klawikord, klawiszowy instrument muzyczny, wywodzący się ze średniowiecznego monochordu. Rozkwitał od około 1400 do 1800 roku i został odrodzony w XX wieku. Ma on zwykle kształt prostokąta, a jego koperta i wieczko były zazwyczaj bardzo zdobione, malowane i inkrustowane.
Do czego służy klawikord?
Klawikord to zachodnioeuropejski strunowy, prostokątny instrument klawiszowy, używany głównie w późnym średniowieczu, w epoce renesansu, baroku i klasycyzmu. Historycznie był używany głównie jako instrument ćwiczeniowy oraz jako pomoc w komponowaniu, nie będąc wystarczająco głośnym do większych występów.
Kiedy powstał pierwszy klawikord?
Klawikord pojawił się po raz pierwszy w XIV wieku i stał się popularny w epoce renesansu.
Skąd pochodzi klawikord?
Klawikord został wynaleziony na początku XIV wieku. Był popularny w XVI-XVIII wieku, ale rozkwitał głównie na krajach niemieckojęzycznych, Skandynawii i na Półwyspie Iberyjskim w ostatnim okresie; wyszedł z użytku w latach 40. XIX wieku. Pod koniec lat 90. XIX wieku Arnold Dolmetsch wskrzesił konstrukcję klawikordu.
Który był pierwszy klawikord czy klawesyn?
Klawikord, klawikord i klawikord pojawiły się w XIV wieku - klawikord prawdopodobnie był wcześniejszy Klawesyn i klawikord były powszechne do czasu powszechnego przyjęcia fortepianu w XVIII w., po którym ich popularność spadła.