Termin ukuty pierwotnie przez Lindę Hutcheon w Poetyce postmodernizmu, metafikcja historiograficzna obejmuje te postmodernistyczne dzieła, zwykle popularne powieści, które są „ zarówno intensywnie autorefleksyjne, jak i paradoksalnie roszczą sobie prawa do wydarzeń historycznych i osobistości”.
Co oznacza metafikcja historiograficzna?
Metafikcja historiograficzna to termin ukuty przez kanadyjską teoretyk literatury Lindę Hutcheon pod koniec lat osiemdziesiątych. Termin ten jest używany w odniesieniu do dzieł beletrystycznych, które łączą środki literackie metafikcji z fikcją historyczną.
Jaki jest cel metafikcji historiograficznej?
Metafikcja historiograficzna składa się z świadomych fikcji związanych z historiografią (pisaniem historii)Kwestionuje to, skąd wiemy o przeszłości, jaką wersję znamy, kto nam powiedział i co nam powiedział; następnie zachęca nas do rozważenia możliwych motywacji poszczególnych wersji przeszłości.
Jakie są cechy metafikcji historiograficznej?
W metafikcji historiograficznej historia jest świadomie traktowana i przedstawiana jako relacja subiektywna, która obejmuje celowe, ironiczne i zabawne zmiany w relacjach i zdarzeniach historycznych. Rezultatem jest fabularyzacja historii.
Czy metafikcja historiograficzna jest gatunkiem?
postmodernistyczny gatunek powieści historycznej, który Linda Hutcheon ochrzciła „metafikcją historiograficzną” (Poetyka 5), stanowi szczególnie owocny paradygmat sprawdzający użyteczność „kulturowego – podejście narratologiczne” (Helms 20) w tym sensie, że jest dialogicznie związane z dyskursami kulturowymi …
