Wykrywanie karbonylowanych białek po rozdzieleniu elektroforetycznym może być przeprowadzone zarówno za pomocą Western blot jak i znakowania fluoroforowego w żelu – znacznie mniej kosztowne podejście – z podobnymi wynikami.
Jak mierzy się karbonylację białek?
Karbonylacja białek jest najczęściej stosowaną miarą modyfikacji oksydacyjnej białek. Najczęściej jest mierzony spektrofotometrycznie lub immunochemicznie przez derywatyzację białek klasycznym odczynnikiem karbonylowym 2,4 dinitrofenylohydrazyna (DNPH).
Co to jest karbonylacja białek?
Karbonylacja białek to rodzaj utleniania białek, który może być wspomagany przez reaktywne formy tlenu. Zwykle odnosi się do procesu, w którym powstają reaktywne ketony lub aldehydy, które mogą być poddane reakcji przez 2,4-dinitrofenylohydrazynę (DNPH) z wytworzeniem hydrazonów.
Co powoduje utlenianie białek?
Utlenianie białka jest definiowane jako kowalencyjna modyfikacja białka indukowana przez bezpośrednie reakcje z reaktywnymi formami tlenu (ROS) lub pośrednie reakcje z wtórnymi produktami ubocznymi stresu oksydacyjnego.
Co to jest reakcja karbonylowania?
Karbonylacja odnosi się do reakcji, które wprowadzają tlenek węgla do substratów organicznych i nieorganicznych W procesie karbonylowania wytwarza się kilka użytecznych w przemyśle związków organicznych, które mogą być reakcjami wysoce selektywnymi. Karbonylacje wytwarzają organiczne karbonyle, tj. związki, które zawierają C=O.
