Na piśmie określasz imię, czułość lub tytuł osoby przecinkiem (przecinkiem wołającym) na początku lub na końcu zdania lub za pomocą dwa przecinki, jeśli imię znajduje się w środku zdania. W języku mówionym zazwyczaj jest pauza w miejscu przecinka.
Jak używać wołacza?
Wołacz dotyczy rzeczowników i fraz rzeczownikowych.
Wołacz może być również używany z rzeczownikami pospolitymi (nazwy rzeczy, np. człowiek, pies).
- Jesteś mężczyzną, stary.
- Na nogach, psie.
- Gdzie byłeś mały poszukiwaczu przygód?
Jak używać wołacza w zdaniu?
Na przykład, w zdaniu "Nie wiem, Janie" John jest wyrażeniem wołającym, które wskazuje stronę, do której się zwracamy, w przeciwieństwie do zdania "Ja don't know John”, w którym „Jan” jest bezpośrednim dopełnieniem czasownika „wiedzieć”.
Jaki jest przykład wołacza?
Nazwiska, do których się zwracasz bezpośrednio, są w "wołaczu". Gdy do kogoś mówi się bezpośrednio, jego imię musi być oddzielone od reszty zdania przecinkiem (lub przecinkami). Na przykład (zacienionymi literami wołacza): Do zobaczenia we wtorek, Alan. (Alan jest adresowany.
Jaki jest sens wołacza?
Wołacz służy do wyrażenia rzeczownika adresu bezpośredniego; to znaczy osoba (lub rzadko miejsce lub rzecz), do której mówi mówca; pomyśl o tym jako nazywając kogoś po imieniu. Ogólnie rzeczownik w liczbie pojedynczej wołacza jest identyczny z mianownikiem liczby pojedynczej.
