Dane potwierdzają, że praktyki sprawiedliwości naprawczej ograniczają recydywę, zwiększają bezpieczeństwo, kosztują mniej niż tradycyjne procesy wymiaru sprawiedliwości i tworzą silniejsze społeczności. Ofiary udzielają głosu, wzmacniają i mogą uzyskać pewien stopień satysfakcji z interakcji ze sprawcą.
Czy naprawcza sprawiedliwość jest dobra czy zła?
Naukowa ocena naprawcza sprawiedliwość jest pozytywna. Większość badań sugeruje, że sprawia to, że przestępcy są mniej skłonni do ponownego popełnienia przestępstwa. Badanie z 2007 r. wykazało również, że ma wyższy wskaźnik zadowolenia ofiar i odpowiedzialności przestępcy niż tradycyjne metody wymierzania sprawiedliwości.
Kiedy należy zastosować sprawiedliwość naprawczą?
Sprawiedliwość naprawcza może być stosowana we wszystkich typach spraw: od drobnych przestępstw i wykroczeń po przestępstwa seksualne, przemoc domową i morderstwa. W przypadkach, gdy prawdopodobieństwo ponownego urazu jest problemem, można wykorzystać zastępcze ofiary.
Dlaczego nie stosuje się sprawiedliwości naprawczej?
Jedną z kategorii spraw, które nie powinny być kierowane do sprawiedliwości naprawczej, są sprawy, które „poszerzają sieć” Są to sprawy, które w innym przypadku byłyby rozpatrywane z ostrzeżeniem lub poprzez wewnętrzny proces wspólnotowy, ale ponieważ sprawiedliwość naprawcza jest opcją, w końcu zostajemy bardziej uwikłani w wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych…
Jaki jest problem ze sprawiedliwością naprawczą?
Sprawiedliwość naprawcza nie pociąga za sobą odpowiedzialności.
Zamiast być utożsamiana z karą, w sprawiedliwości naprawczej odpowiedzialność przybiera formę odpowiedzialności za siebie i różnych umów mających na celu naprawienie szkód i naprawiaj rzeczy dobrze Ta forma odpowiedzialności nie jest miękka.
