Uszczelnienie olej spalał się czysto i był używany w lampach. Po 1803 r. wielu fokarzy pracowało w Nowej Zelandii i na odległych wyspach na Oceanie Południowym. Zabili setki tysięcy fok.
Co robili fokarze i wielorybnicy?
Peglarze i wielorybnicy
Uszczelniacze opracowali różne mapy linii brzegowej, od szkicowych map po szczegóły kotwiczenia Amerykański fokarz, Owen Folger Smith, był pierwszym, który wykres Cieśnina Foveaux, około 1805 roku. Kapitanowie pieczętujący również odkryli i sporządzili mapy subantarktycznych wysp.
Kim byli pieczętujący?
Kim byli pieczętujący? Większość uszczelnień w Nowej Zelandii została zorganizowana przez firmy z Sydney, prawie wszystkie założone przez byłych skazańców, takich jak Simeon Lord. Użyto kilku amerykańskich kapitanów i statków, aby uniknąć ograniczeń nałożonych przez Kompanię Wschodnioindyjską, która miała monopol na uszczelnianie w okolicy.
Dlaczego uszczelniacze przybyli do Nowej Zelandii?
Europejska placówka
Ta europejska eksplozja po raz pierwszy uderzyła w Nową Zelandię w końcowej dekadzie XVIII wieku, kiedy zaczęli przybywać fokarze i wielorybnicy w setkach tych, którzy próbowali wykorzystać lokalne zasobyNatknęli się na świat Maorysów. Kontakt miał charakter regionalny; wielu Maorysów nie miało kontaktu z Europejczykami.
Czy Maorysi polowali na foki?
W pierwszych dwóch wiekach osadnictwa, Māori byli częściej łowcami fok niż łowcami moa. Istnieją dowody na rozległe zapieczętowanie na dalekiej północy, Coromandel, Taranaki, Cieśninę Cooka, wybrzeże Canterbury i południe od Waitaki do Fiordland. Jednak w XVIII wieku foki były ograniczone do dalekiego południa.
