Prawdziwą odpowiedzią byłoby A: identyfikacja rybozy i dezoksyrybozy Phoebus Aaron Theodore Levene jest znany ze swoich badań dotyczących struktury i funkcji kwasów nukleinowych. Kategoryzował różne formy kwasów nukleinowych, którymi są DNA (kwas dezoksyrybonukleinowy) i RNA (kwas rybonukleinowy).
Co odkrył Phoebus Levene w 1919 roku?
Nazwał tę substancję nukleiną, ale później nazwano ją kwasem nukleinowym. Następnie, 50 lat później, w 1919 roku, rosyjski biochemik Phoebus Levene zaproponował, że kwasy nukleinowe to cząsteczki zbudowane z fosforanu, cukru i czterech zasad azotowych – adeniny (A), guaniny (G). cytozyna (C) i tymina (T).
Dlaczego odkrycie Levene było ważne?
Chociaż znaczenie kwasów nukleinowych było nierozpoznane, gdy zaczynał swoje badania, późniejsze odkrycia wykazały DNA i RNA jako kluczowe elementy w utrzymaniu życia.
Kto odkrył hipotezę tetranukleotydową?
Phoebus Aaron Levene ustanowił hipotezę tetranukleotydową dotyczącą struktury kwasów nukleinowych w 1909 roku i udoskonalał ją przez kolejne trzy dekady swojego życia. Dla niektórych ta hipoteza była główną przeszkodą w rozpoznaniu zdolności kwasu dezoksyrybonukleinowego do bycia substancją dziedziczności.
Co odkryło Levene?
Rosyjsko-amerykański biochemik Phoebus Levene (1869-1940), który odkrył cukier rybozowy w 1909 i cukier dezoksyrybozowy w 1929, zasugerował strukturę kwasu nukleinowego jako powtarzalną tetramer. Nazwał bazę fosforanowo - cukrową - nukleotydem.
