6. Nieaktywne hydrofobowe: w tym glicyna, alanina, walina, leucyna i izoleucyna. Bardziej prawdopodobne jest, że te aminokwasy zostaną zakopane we wnętrzu białka. Ich grupy R nie tworzą wiązań wodorowych i rzadko uczestniczą w reakcjach chemicznych.
Które aminokwasy mogą tworzyć wiązania wodorowe?
Aminokwasy asparagina i glutamina posiadają grupy amidowe w swoich łańcuchach bocznych, które zwykle są wiązane wiązaniami wodorowymi, gdy występują we wnętrzu białka.
Które reszty mogą tworzyć wiązania wodorowe?
Istnieje wiele reszt aminokwasowych, które oprócz grupy peptydowej mogą tworzyć wiązania H poprzez swoje łańcuchy boczne. Być może najbardziej godne uwagi w tej kategorii są łańcuchy boczne, które zawierają grupę hydroksylową (Ser i Thr) lub amidową (Asn i Gln) lub reszty naładowane, takie jak Lys, Arg, Asp i Glu.
Czy aminokwasy mogą tworzyć wiązania wodorowe?
Aminokwasy hydrofilowe zawierają atomy tlenu i azotu, które mogą tworzyć wiązania wodorowe z wodą. Atomy te mają nierówny rozkład elektronów, tworząc polarną cząsteczkę, która może oddziaływać i tworzyć wiązania wodorowe z wodą.
Który aminokwas najprawdopodobniej będzie uczestniczył w wiązaniach wodorowych?
Czy ten aminokwas najprawdopodobniej uczestniczy w wiązaniach wodorowych, wiązaniach jonowych, oddziaływaniach hydrofobowych i/lub wiązaniach dwusiarczkowych? Czemu? Serine jest pokazany. Wiązanie wodorowe.
